Monika, Ewa, Angelika, Radzio przez bliskich zwany „Kedrolem”, czy też Przemo - nie mieli jeszcze nawet dwudziestu lat, gdy śmierć wyrwała ich spośród nas. Pozostałym – Emilii, Dorocie, Darkowi, Szymonowi czy Tomkowi, też dopiero było na świat. Mieli radość w oczach, swoje plany, marzenia i chęć ich spełnienia. Cóż więc takiego się stało, że nie ma ich dziś z nami? Czego im zabrakło? Rozwagi, chwili skupienia, a może zwykłego doświadczenia, które niesie z sobą życie? Zbyt wiele zaś w nich było przekonania, iż wszystkich może spotkać nieszczęście, tylko nie ich. Zbyt wiele wiary, ufności w swoją szczęśliwa gwiazdę, która miała im przyświecać...

Drewniany kościół został wzniesiony w roku 1687, przez starostę bobrownickiego – Andrzeja Smuszewskiego. W latach 1846-48, drewniany kościół został zastąpiony budowlą murowaną. Pozostała jednak jego drewniana część, w szczególności zaś elementy wieży - liczące około 16m wysokości.

Antoine de Saint-Exupéry, lotnik i autor książki “Mały Książę” – powiedział kiedyś, iż: „Przyjaciele są, jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać...”. Michał Biskup, nie słyszał zapewne nigdy o autorze „Małego Księcia”, gdyż zginął w obozie koncentracyjnym w Dachau. Jego, uwielbianym „Małym Księciem”, był zapewne dla niego – syn, Walenty Biskup. Chłopak, swoje dziecięce marzenia o... lataniu, fruwaniu w przestworzach, potrafił przekuć w rzeczywistość.

W Wapnie, po dzień dzisiejszy zamieszkuje jeden z chrześniaków Bolesława Bieruta, prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z lat 1947 – 1956. Nosi imię, jakżeżby inaczej - ówczesnego przywódcy państwa polskiego. Bolesław Kubasik, bo o nim mowa w niniejszej publikacji, był siódmym z kolei dzieckiem w licznej, 14 – osobowej, z czasem rodzinie.

W Wapnie, po dzień dzisiejszy zamieszkuje jeden z chrześniaków Bolesława Bieruta, prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z lat 1947 – 1956. Nosi imię, jakżeżby inaczej - ówczesnego przywódcy państwa polskiego. Bolesław Kubasik, bo o nim mowa w niniejszej publikacji, był siódmym z kolei dzieckiem w licznej, 14 – osobowej, z czasem rodzinie.

Dyrekcja kopalni wystąpiła z pismem do Wojewódzkiego Wydziału Wyznań w Poznaniu o zgodę na otwarcie w Wapnie kaplicy. Na kaplice zamierzano przeznaczyć budynek kuźni i warsztatów, przy agregatach mrożeniowych, po przerwanej budowie szybu Nr III....

Miłość, to nie jest uczucie, które rodzi się w nas - na rozkaz. Podobnie jest też z wierszami o miłości... Są one wynikiem pewnych, wysublimowanych przeżyć i przemyśleń... trzeba najzwyczajniej w świecie, do tego stanu ducha - dojść swoją własną drogą, pełną chwil szczęścia lecz i rozczarowań...

Dekalog współczesnego katolika spisany przez jednego z mieszkańców Wapna.

Czy my, jako ogół zdajemy sobie sprawę z problemu niepełnosprawności naszego społeczeństwa. Czy mamy świadomość tego, iż państwo polskie tworząc prawa dla tej grupy społecznej, jakżeż często pozostawia tych ludzi samych sobie, gdyż nie ma warunków do realizacji tych praw. Jak wygląda rehabilitacja tych osób?

[...]Tam właśnie ma swój dalszy ciąg historia, zawartej kiedyś znajomości z przyszłym kanclerzem III Rzeszy... W okresie okupacji za prowadzenie nielegalnego uboju, tzw. czarnego – „schwarzslachtu” groziło Polakom osadzenie w obozie koncentracyjnym a nawet i śmierć. Ci, pomimo grożących kar, niejeden raz działali wbrew temu zarządzeniu okupacyjnej administracji.

„Babiona” z czasów II wojny światowej to miejsce, które na wspomnianą tajemniczość zasłużyło sobie w pełni. Otoczona lasami, w które często zrzucano spadochroniarzy, ściganych później przez Niemców, stała się miejscem stałych eskapad młodzieży niemieckiej spod znaku Hitlerjugend, kwaterującej w wapieńskiej szkole, w czas wojny. Były to przeważnie ćwiczenia i przemarsze, na „Babionę”, mające charakter na poły wojskowy, służące szkoleniu przyszłych kadr wojskowych okupanta.

Zlokalizowana na VII poziomie kopalni, 479m pod ziemią jest dziś, niczym Atlantyda. Spoczywa, pogrążona w głębokim śnie...otulona wodnym szalem, uplecionym ze stalaktytów i stalagmitów. Wody podziemnego jeziora, które zatopiły kopalnię, w nocy z 4 na 5 sierpnia, zatopiły również kaplicę bł. Kingi. Mityczna Atlantyda, zatopiona ponoć w IX tysiącleciu p.n.e. przez wody morskie, pozostaje po dzień dzisiejszy mitem, zaś istnienia górniczej kaplicy bł. Kingi nie kwestionuje nikt...

Styczniowe, słoneczne, chociaż mroźne południe dnia.. Pola i dachy domów okrywa śniegowy puch. Wydawać by się mogło, iż nic nie jest w stanie zmącić tego bajkowego krajobrazu.... Pozory jednak mylą. Od kilku już dni, Niemcy wszelkimi możliwymi środkami lokomocji - opuszczają teren Wapna i okolic. W roli powożących, jakżeż często Polacy, którzy przez lata okupacji musieli pracować w niemieckich gospodarstwach. Najchętniej, gdyby nie zbrojny przymus – opuścili by swych dawnych ciemiężców. Nadchodzi front... Od kilku już dni słychać pomrukiwanie armatnich dział a później już coraz bliżej - chrzęst i dudnienie żelaza po nawierzchni dróg...

Okazuje się, że już trochę zapomniane i odległe nazewnictwo soli jako białego złota, ma dzisiaj jakże drugą młodość. Obecnie cały kraj, przez srogą a nade wszystko śnieżną zimę boryka się z brakiem soli. Najtańszego i najbardziej dostępnego specyfiku, który pokonuje lodowe i śnieżne przeszkody.

Pamiętam tamte poczty sztandarowe...Z jakąż dumą stojący przy nich weterani I wojny światowej, Powstania Wielkopolskiego, II wojny światowej pochylali drzewce sztandarów, gdy padało sloganowe hasło: do hymnu!

Wiktoria, córka Jadwigi i Wincentego Ochockich urodziła się w 1944r. Imię, które nadali jej rodzice, zapewne wcale nie zdając sobie z tego sprawy - było synonimem mającej wkrótce nadejść wolności. Wiktoria nie wiedziała, że wolność trzeba okupić daniną krwi. Nie domyślała się też, bo i skąd, że w imię tej wolności - odda życie jej ojciec.....

...Przez ponad tydzień, niekiedy dłużej - nie funkcjonowały normalnie szkoły. Wiele zakładów pracy i instytucji wstrzymało oddech. Ludzie siedzieli po domach, nie ruszając się z domowych pieleszy. Miało to skutkować na jesieni 1979r. zwiększonym przyrostem naturalnym. Wiadomo – coś za coś....

...Wielu z nas, myśląc wtedy o tragicznej sytuacji Wapna, po katastrofie kopalni - wierzyło, iż : co nas nie zabije, to nas wzmocni. To wtedy też, rodziła się legenda księdza Jerzego Basaka, który w obliczu zaistniałej sytuacji mógł odejść do innej parafii, zdecydował się jednak pozostać z parafianami na dobre i na złe...

Gminna Szopa Noworoczna – 2009

czyli, spacerkiem po gminie z przymrużeniem oka

Wielka Orkiestra zagrała w Wapnie. Dzięki Waszej chojności zebrano 6006,36zł!

Dziękujemy Wszytkim, którzy w tym roku zaangażowali się w tworzenie Wapno.info. Dzięki Wam możliwe okazało się stworzenie niezależnego portalu, na którym mieszkańcy Wapna mogą swobodnie wyrażać swoje myśli i znaleźć interesujące ich informacje...

Jaką miarą mierzyć obecnie patriotyzm, czy jest taka łyżka, którą umiemy smakować dziś naszą Polskę? Jacy są bohaterowie naszych czasów?.. tych bez wojen na polskiej ziemi, zanurzeni w mrówczej pracy, jeśli ją posiadają... umęczeni często do granic ludzkich możliwości, w pogoni za swym małym szczęściem, które coraz częściej nazywa się mamona?...

Każde ze środowisk, w których żyją ludzie, posiada często swoistą etymologię nazewniczą. Niekiedy, z wielkim już trudem przychodzi znalezienie korzeni powstania takiej, czy innej nazwy, która po dziś dzień, niekiedy pod szczególnym, innym zaś razem, pod na poły śmiesznym określeniem, funkcjonuje w danym miejscu...

Życie widziane oczami smakosza mamrota...

Listopad - miesiąc, w którym najczęściej myślę o tych, którzy odeszli. O tych, którzy żyli pośród nas, chodzili ulicami Wapna, a których już nie ma. Miałam szczęście, że poznałam wspaniałych, a jednocześnie zwykłych ludzi. W moim sercu mają swoje miejsce...

Prezentujemy wiersz jednego z mieszkańców Wapna. W sposób satyryczny opowiada on o wydarzeniach, które wielu z nas głęboko zapadły w pamięć.

Przed kilkoma dniami odbył się w Wapnie II Festiwal Artystyczny „Radosna Nutka”. Festiwal, którego areną zmagań były obiekty wapieńskiej dyskoteki „Viva”, miał w sobie wszystkie walory prawdziwego festiwalu, a więc: liczną widownię, sporo uczestników, wspaniałą scenografię, jury oraz nagrody dla wyróżnionych, którzy mogli prezentować swoje umiejętności w światłach rampy i przy błysku fleszy omiatających scenę...

Ponoć wszystko w przyrodzie istnieje do końca, a wszystko co dobre szybko się kończy. Kres tegorocznego lata nastąpił dość gwałtownie i niespodziewanie. W dość brutalny sposób miejsce słonecznego lata zajęła wyjątkowo nieprzyjemna jesienno-zimowa aura. Niestety wygląda na to, że na powiewy ciepłego wiatru przyjdzie nam poczekać do wiosny...

Kiedy ktoś mnie pyta, gdzie jest to moje Wapno, odpowiadam z uśmiechem, że obok Podolina i Srebrnej Góry. Nikt nie wie, więc wymieniam Rusiec. Kiedyś usłyszałam, że to chyba na końcu świata. Nie zaprzeczyłam.

O Wapnie myślę dużo i często. Przypominam sobie historie, które – mam wrażenie – mogły wydarzyć się tylko tam...

Pobyt w schronisku to dla psa szkoła przetrwania. Trzeba walczyć o miejsce do spania, o jedzenie, o miejsce w stadzie. Inaczej się nie da mieszkając w jednym boksie z siedmioma większymi od siebie stworami...

Ostatni pociąg z Wapna, wyjechał 23 czerwca 2000 r. Od tego czasu, pusty i zarośnięty peron zdaje się li tylko, przypominać o latach świetności Wapna. Budynek stacji i drugi z nią sąsiadujący, częściowo zamieszkałe przez rodziny kolejarskie – jawią się niczym relikty pewnej epoki, związanej z kursowaniem tutaj przez lata pociągów. Nie były ich w stanie zatrzymać, nawet działania wojenne okupanta. Powiem przekornie, iż Niemcom, jeszcze bardziej zależało wtedy na funkcjonowaniu kolei, gdyż wapieńska sól była łakomym kąskiem, który należało stąd wywieźć, jak najszybciej...

W momencie świętowania 10 lat współpracy, pomiędzy powiatami lineburskim a wągrowieckim i przy podpisywaniu nowej umowy partnerskiej w dniu 24 lipca br. w Wągrowcu, rzadko kto zdołał zauważyć, iż najwcześniej w powiecie współpracę ze stroną niemiecką nawiązała gmina Wapno. Pierwsze wzajemne kontakty miały miejsce już w roku 1996...

"Mój sentyment do opisywanych dni pozostanie we mnie na długo, jeśli nie na zawsze. Chyba nigdy nie wyblakną wspomnienia z miejsc takich jak sławetny bar, czy Gminne Centrum Informacji, które również we wspominanym czasie tętniło życiem..."

Wszyscy zapewne pamiętają, jaki strach przeżyli mieszkańcy województwa opolskiego, gdy na ich terenie pojawiła się puma. Byliśmy świadkami zaskoczenia, podziwu i strachu.

Puma chodziła swoimi ścieżkami, aż doszła do...

Dopiero po godzinie rąbania siekierą w dwudziestokilkucentymentrowy lód człowiek zdaje sobie sprawę, że w morsowaniu najtrudniejsze wcale nie jest pokonywanie strachu ani ograniczeń, które podpowiada mu własne ciało. Najtrudniejsze okazuje się wyrąbanie przeręmbla...

Środek lata, pogoda płata figle. Tak jakby kogoś w Polsce to dziwiło... Chwile deszczu urozmaicają monotonię skwaru i totalnej suchoty. Spoglądam za okno i zastanawiam się, czy bardziej patrzę, czy słucham. Odpowiedź przychodzi w mgnieniu oka. Crystal Castles wydobywa się z głośników i ukierunkowuje mój tok myślenia.

"Crystal Castles?" - zapytacie...